APE Special Guest Colleen Coover, Ikalawang Bahagi

Ipinagpapatuloy namin ang aming eksklusibong Panayam ng Toucan sa cartoonist na si Colleen Coover. Colleen at ang kanyang asawa at collaborator, manunulat Paul Tobin, ay espesyal na mga bisita sa APE 2013, Oktubre 12 & 13 sa Concourse Exhibition Center sa San Francisco. Sa Ikalawang Bahagi ng panayam, binanggit ni Colleen ang kanyang Eisner Award winning series na Bandette, na nanalo ng 2013 Best Digital Comics Award. Colleen talks tungkol sa kung paano siya at Paul trabaho sa serye, winning ang Eisner, at mga plano para sa isang Bandette koleksyon sa form ng libro mula sa Dark Horse, darating sa lalong madaling panahon sa isang comic book store na malapit sa iyo. Mag-klik dito para basahin ang unang bahagi ng aming interbyu kay Colleen!

Toucan: Paano nga ba nagsimula si Bandette

Colleen: Talaga, kapag ang mga publisher ng MonkeyBrain, Chris Roberson at Allison Baker, ay nagpasya na magsimula, tinanong nila kami kung gusto naming gumawa ng isang komiks sa kanila at sinabi namin oo. At that time wala pa kaming idea. Pareho kaming may ibang ginagawa at kailangan naming tapusin ang mga iyon. At minsan noong unang bahagi ng tagsibol ng 2012 naglalakad kami ni Paul sa kalye at tinanong niya ako kung ano ang gusto kong gawin at sinabi ko na parang gusto kong gumawa ng isang bagay na uri ng Pranses, at sinabi niya na okay, magtatrabaho kami sa iyon. Iginuhit ko ang karakter na ito sa aking sketch blog na pinangalanan kong B. D. Belgique ng Sûreté, na French Scotland Yard o kung ano pa man. At parang gusto kong gamitin ang lalaking iyon. Gusto kong gamitin itong character na iginuhit ko para sa sketch blog ko tapos syempre parang may teen girl din kami dito, eh. Si Paul ay masigasig na gumawa ng isang bagay na tulad ng Nancy Drew ngunit inilagay si Nancy Drew sa kanyang ulo at gawin siyang isang magnanakaw. Kaya iyon ay talagang kung saan ito nagmula, at ang hitsura nito ay ganap na lamang ang lahat ng bagay na gusto namin mula sa '60s at mula sa mga mahusay na batang babae na tiktik at Tintin at European komiks at heist films at mga bagay na tulad nito. Kung ano man ang gusto natin, itapon natin, parang sa blender.

Toucan: At nagpunta si MonkeyBrain para dito?

Colleen: Oh, oo! Hindi nila kami tinanong kung ano ang gusto naming gawin o kahit ano, sila ay tulad ng, okay, na tunog mahusay. Hindi pa ito kailanman na, "Gusto naming gumawa ka ng isang bagay para sa ganitong uri ng madla o sa ganoong uri ng madla," sinabi lang nila na gawin ang anumang gusto mo. Nagtiwala sila sa amin.

Toucan: Kaya ang katotohanan na ginagawa mo ito sa digital, nagbukas ba iyon ng mas maraming pinto para sa iyo pagdating sa kalayaan ng paglikha ng gusto mo

Colleen: Well, ito ay tiyak na kinuha ng maraming ng presyon off. Alam namin na kung nagpunta kami sa anumang tradisyonal na publisher na may ganito, may magsasabi sana sa isang lugar sa linya, "Hindi ako sigurado na mabenta iyan, siguro kung gagawin natin iyon o ito . ." Hindi namin kailanman kinailangang mag alala tungkol doon. Hindi namin kailanman ay nagkaroon upang mag alala tungkol sa kung o hindi ito ay ibebenta dahil kung ito ay hindi pagkatapos ay pinong, kami ay out ng isang pares ng mga buwan ng trabaho, walang malaking deal. Kung gayon, magiging dakila iyan; sa ngayon ay nagsasaya kami. Pareho kaming naniniwala nang buong puso na ang anumang ginagawa namin ay dapat para sa mga manonood sa amin. Lumilikha kami ng mga bagay na gusto naming basahin, at kami ay may matibay na paniniwala na kung gagawin mo iyon, pagkatapos ay ipapakita iyon at ang ibang tao ay nais ding tingnan ito. Pero kung hindi natin masisiyahan ang ating sarili, kung hindi tayo makapagsaya, hindi naman ito magiging masaya para sa iba.

Toucan: Ano po ang collaborative process dito May full script po ba na pwedeng simulan

Colleen: Ito ay napakarami. Si Paul ay nagsusulat ng isang buong script at ibinibigay ito sa akin at pagkatapos ay iguhit ko ito. Paminsan minsan, bawat isang beses sa isang habang tatalakayin namin ang isang paraan ng phrasing isang bagay na medyo naiiba o isang paraan ng pagsasalaysay ng isang kuwento biswal bahagyang naiiba ngunit karamihan ay dumikit ako sa buong script. Mas madali yung ganyan. 

Toucan: Nominado ka sa Eisner Award for Best Coloring ngayong taon para sa Bandette. Yung pages mo parang mga scan ng watercolor art sa papel pero hindi naman, di ba

Colleen: Hindi, tinta ang mga ito. Ito ay ink wash, na kung saan ay isang bagay na natutunan ko sa marahil ay high school drawing class, ngunit ito ay basically watered down na tinta at pagkatapos ay sa Photoshop ko ang mga scan ng mga inks na iyon talaga sa isang layer. Ang Photoshop ay maraming layer; parang nagtatrabaho sa ilang iba't ibang layer ng papel at ilan sa mga layer na iyon ay maaari mong gawing translucent, at pagkatapos ay kulayan ko digitally sa ilalim ng mga ink na iyon. At oo, naisip ko ang estilo ng pangkulay na ito bilang isang paraan upang makatipid ng oras, dahil hindi ko nais na gumastos ng maraming oras sa pagpapasya kung anong lilim ang gagawin o kung anong kulay ang gagawin ko. Kaya sa pamamagitan ng paggawa ng lahat ng trabaho sa itim at puti sa mga inks para sa tono at mga bagay bagay na nai save ko ang aking sarili ng maraming trabaho at ito ay naging isang matagumpay na eksperimento. Ako ay lubos na nalulugod, at ito ay nakuha nominado para sa isang Eisner, na kung saan ay cool.

Toucan: Pero nanalo ka rin ng Eisner Award, . . para sa Best Digital Comic.

Colleen: Oo, ginawa namin, na kung saan ay mahusay.

Toucan: Ano ang ibig sabihin niyan sa inyo, bukod sa halatang dakila

Colleen: Well, ito ay malinaw na mahusay. Napaka exciting nito. Talaga ito ay nangangahulugan na nakuha namin ng isang maliit na bit mas maraming pansin para sa isang ilang linggo. Nakakuha kami ng ilang higit pang mga alok ng trabaho mula sa ilang mga tao para sa isang pares ng linggo, para sa isang habang. Ang galing naman. Excited pa rin talaga ako at thrilled. Malinaw na noon pa man—mula nang magsimula akong magtrabaho sa komiks—ito na ang mithiin na makakuha ng ganoong uri ng pagpapatibay mula sa aking mga kabarkada at nakaupo ito sa aking istante.

Toucan: Nominado ka sa apat na Eisner Awards, di ba

Colleen: Digital, kulay, penciler / inker, at pinakamahusay na bagong serye. Ang isang iyon ay isang malaking bagay para sa amin na nominado bilang isang digital lamang na komiks kasama ang ilang mga talagang mahusay na print komiks.

Toucan: May nakita ka bang bump sa sales dahil sa Eisner Award

Colleen: Hindi pa kami nakakatanggap ng benta para sa Hulyo. Medyo nabukol nga kami nung nominated kami, actually medyo sizable bump nung nominated kami.

Toucan: May schedule po ba kayo na sinusunod para kay Bandette Napakaraming isyu bawat taon?

Colleen: Eh wala naman talaga akong schedule; Ito ay kapag nakuha namin ito tapos na. Dahil—at muli, ito ang isa sa mga bentahe ng digital—hindi ako makakasunod sa buwanang iskedyul para sa anumang bagay. Dahil kailangan kong magpahinga, nagkaroon ako ng isang proyekto na ako ay kinontrata na gawin na nagkaroon ako ng ilang oras off, at pagkatapos ay ginawa ko ang Batman '66 kuwento, na sapilitang sa akin upang kumuha ng ilang oras off. Kaya ibinaba ko na lang ang ulo ko at nagtrabaho hanggang sa matapos ako, tapos i turn in ko ang art tapos na publish. So ideally mga anim hanggang walong linggo ang pagitan ng mga isyu. Sa totoo lang ay walo hanggang siyam, at doon wala nang ibang nangyayari. Paminsan minsan ay kailangan kong gumawa ng trabaho upang kumita ng kaunti, kaya kinukuha ko ang mga kakaibang komersyal na trabaho na ito paminsan minsan, ngunit higit sa lahat ay nagtatrabaho lamang ako sa Bandette full time ngayon. 

Toucan: At nakikita mo bang ginagawa iyan para sa hinaharap?

Colleen: Para sa hinaharap na hinaharap, oo. Maganda ang lugar namin ngayon. Marami nang nakukuha si Paul sa pagsusulat, kaya nagagawa naming i concentrate ako sa Bandette exclusively as far as comics go.

Toucan: Pag usapan natin ang pag publish ng Dark Horse Bandette sa form ng libro. Lumalabas yan sa November, di ba

Colleen:, sa tingin ko ang official release date siguro ay November 10 or something like that. Sa November na yata. Umaasa ako na magkaroon ng isang bagay para sa isang uri ng display para sa APE, ngunit hindi ko alam. 

Toucan: Kinokolekta ba iyan sa unang apat na isyu

Colleen: Yung unang lima, na maganda pala ang story arc, kaya handy na.

Toucan: At marami ring extra dito, eh.

Colleen: Marami kasi extras. Nagkaroon kami—muli dahil hindi ako ang pinakamabilis na artist sa mundo—marami kaming kaibigan na nag-guest ng dalawang-pahina o tatlong-pahinang kuwento na nakalagay sa website ng MonkeyBrain, at karamihan sa mga ito ay kinokolekta namin.

Toucan: Mula sa sinabi mo dati nung nag start tayong mag usap tungkol sa digital at hindi pagpunta sa isang publisher na may original na ganito, may tiyak na kabalintunaan ba dito ngayong ilalathala ito ng isang major publisher

Colleen: Oh, hindi sa lahat! Iyon ang gusto namin. Iyon ay bahagi ng plano, dahil ang MonkeyBrain ay hindi tumatagal ng anumang mga karapatan sa pag print. Kinukuha nila ang mga digital na karapatan sa buong mundo para sa isang tiyak na halaga ng oras, ngunit hindi sila kumuha ng anumang mga karapatan sa pag print sa lahat. Kaya malaya kaming gumawa ng anumang deal na gusto namin sa whomever. Napakaganda ng relasyon namin ngayon sa Dark Horse. Si Paul ay gumagawa ng maraming pagsulat para sa kanila at isa sa mga editor doon ay nakakita ng Bandette at napaka aktibong tinugis sa amin upang makuha ito nai publish sa pamamagitan ng Dark Horse at ito ang tamang kumpanya para dito. Dahil sumama kami sa Dark Horse ay nakuha namin ito sa hardcover, na talagang mahalaga para sa amin, at mayroon silang sariling pamamahagi at isang talagang mahusay na departamento ng marketing. Kaya alam namin na makakakuha kami ng maraming kakayahang makita mula sa pagiging nai publish sa Dark Horse. Kaya maganda ito para sa lahat dahil isa't kalahating taon na nila ang marketing na nagawa sa lahat ng mga taong bumili na ng Bandette at hindi pa ito nai publish sa print, ngunit mayroon itong Eisner Award. Kaya na gumagana para sa lahat.

Toucan: Ikaw ang gumawa ng official poster ng APE para sa show ngayong taon. Pag usapan natin ng kaunti ang tungkol doon at ang proseso sa likod niyan.

Colleen: Baka magulat ka sa kung gaano kaliit ang art nito, ito lang, parang 8.5 by 11 inches. 

Toucan: At scan mo lang sa talagang mataas na DPI

Colleen: Ginagawa ko, i scan ito sa 600 DPI at pumutok ito. Actually enjoy talaga ako sa pagsabog ng art ko rather then pagliit nito. Para sa Bandette nagtatrabaho ako sa six by nine, nagtatrabaho ako sa laki ng print at pagkatapos ay gumagamit ako ng mga quote ng hangin sa paligid ng "print" dahil iyon ang laki na ipinapadala ko ang file, at iyon ay talagang magiging ang laki na inilathala nito sa print para sa Dark Horse. So yeah, isa ako sa mga weird artists na maliit ang work, like Robert Crumb. Hayaan mo akong ituloy at ihambing ang aking sarili kay Robert Crumb sa ganoong paraan, sa isang paraan na iyon.

Toucan: Ang mga pahina na nakikita natin sa Bandette pagkatapos ay talagang ang mga natapos na pahina na may kulay. Ginagawa mo ang mga ito bilang buong pahina, hindi mo ginagawa ang mga indibidwal na panel at pag scan sa kanila at pag reassembling ang mga ito?

Colleen: Hindi, wala akong pasensya para diyan. 

Toucan: Hindi ko alam kung bakit naisip ko na para sa isang segundo, ngunit tila awfully maliit na gawin ang isang siyam na panel grid.

Colleen: Natutuwa ako sa isang nine panel grid. Para sa Bandette, sa tingin ko na ay isang malay desisyon para sa digital na format ay na gagawin ko ang tatlong tier na mga pahina para sa lahat ng mga pahina at kaya mayroon akong isang template ngayon na ginagamit ko. Pagkatapos ng apat na isyu naisip ko, "Oh, maaari kong gawin ang isang template ng ito upang hindi ko na kailangang sukatin ito para sa bawat pahina." Pero dahil dun maganda ang reproduces nito sa isang phone. Baka hindi ito ideal sa phone, sa tingin ko ideal ito sa tablet, pero sa phone ay gumagana ito ng maayos dahil wala sa mga panel ang talagang magiging matatangkad at kaya kailangang paliitin kaya maliit na hindi mo mababasa ang mga ito bilang isang piraso.

Toucan: Kinailangan mo bang gawin ito nang iba para sa kuwento ng Batman '66, dahil tila sa akin na gumagana ang mga ito uri ng sa isang kalahating pahina na format

Colleen: Nagtatrabaho sila sa isang kalahating pahina na format at ginawa ko iyon, ngunit ito ay griddy. Ito ay isang grid.

Toucan: Malaking adjustment ba iyon para sa iyo

Colleen: Hindi, hindi talaga. Ginagamit ko ang aking malinis na estilo ng sining para sa malinis na inks at talagang saturated na kulay kumpara sa hugasan at ang mas maraming mga kulay ng pastel na ginagamit ko sa Bandette, dahil tila hindi angkop na pumunta sa uri ng pakikipagsapalaran sa kampo ng Batman '66 na may understated na paghuhugas ng tinta. Naisip ko na maganda ang brash, kaya doon ako nagpunta. 

Toucan: May ibebenta ka bang original pages ng Bandette mo

Colleen: Hindi na ako magiging. Hindi ako big seller ng original art ko. Part of the problem is may asawa ako na art collector at ayaw niya silang pabayaan at ayaw ko silang pabayaan. Usually, pag may binebenta ako parang, "Ah . . . wala na po yun." Hindi ko na iisipin pa. Pero very possessive siya sa art natin at tama ang tingin ko. Kaya maganda ang kasabay nito sa pag aatubili kong magbenta. Kaya hindi, nakasabit kami sa mga orihinal.

Toucan: Anong komiks at creators ang sinusunod mo ngayon

Colleen: Naku, hindi naman marami. Nakikita ko ang aking sarili na ginagawa nang mas kaunti at mas kaunti naghahanap upang makita kung ano ang kasalukuyang, at bahagi ng na lamang ay pagkaubos sa pagtatapos ng araw, komiks pagkaubos. Talagang, keen talaga ako sa Cursed Pirate Girl ni Jeremy Bastian. Napakaganda at kakaiba at napakaganda nila, mahirap hindi umibig. Nagbabasa ako ng ilang webcomics paminsan minsan, karamihan ay Aguas dahil nakakatawa. Medyo tumingin lang ako sa paligid at dito at doon ko pinapasok ang kamay ko pero wala. Oh at may subscription kami sa Batman '66 syempre, kaya binabasa ko yan every week. I think part of it is that, lalo na sa mga superhero stuff, hindi ito ginawa para sa akin. Hindi ako yung palengke na hinahanap nila. Batman '66 ay ako, ako ang market na iyon, at muli na bahagi ng dahilan kung bakit ako pumasok dito dahil iyon ang gusto kong basahin.

Toucan: Ano ang natutuwa ka sa pagpunta sa mga convention at event tulad ng APE at Comic-Con?

Colleen: Bahagi nito ang buong comic book club, ang pag link up sa mga kaibigan na hindi mo pa nakikita mula noong huling palabas. Pero enjoy talaga ako sa pagkokonekta sa mga taong dumarating at partikular na sa mga taong nakabasa ng aking akda, kundi pati na rin sa mga taong hindi pa nakakakita nito at gustong malaman kung ano ang kanilang tinitingnan. Gusto ko lang talaga na nakakausap ko ang komiks sa mga tao. Pero malaking bahagi nito ay ito rin ang panahon na nakakakita ako ng mga bagong bagay. Tuwing pumupunta tayo sa mga palabas ay karaniwan nating kukunin ang isang dakot na komiks mula sa mga taong hindi pa natin nakilala, anumang bagay na mukhang kawili wili, doon tayo makakatuklas ng mga bagong bagay. Tulad ng sinabi ko Jeremy Bastian; sinundo namin si Cursed Pirate Girl sa isang show.

Toucan: Ang huling tanong namin ay kung ano ang susunod na mangyayari sa iyo, pero sa tingin ko si Bandette ang susunod para sa iyo

Colleen: oo nga . . . ito ay para sa malapit na hinaharap, para sigurado. May sinusulat kami ni Paul pero para sa ibang company at sa tingin ko hindi pa nila gusto na pag usapan namin ito. Kaya isa ito sa mga interview kung saan ito oh meron akong ganitong bagay na ginagawa ko pero hindi ko masabi sa inyo ngayon.

Toucan: Siguro sa oras na mag roll ang APE at mayroon kang iyong Spotlight panel marahil maaari mong.

Colleen: Oo, sana totoo iyan!

Kilalanin sina Colleen Coover at Paul Tobin sa APE 2013, Oktubre 12 at 13 sa Concourse Exhibition Center sa San Francisco! Mag-klik dito para bilhin ang iyong mga badge ngayon!